Zdjęcie: z otwartych źródeł
Według naukowców pierworodne córki dojrzewają szybciej niż inne dzieci
Jeśli bardzo dbasz o swoje dobre samopoczucie, jesteś krytyczna wobec swoich błędów lub jesteś perfekcjonistką, możesz być najstarszą córką w rodzinie. Chociaż istnieją młodsze, średnie i jedyne dzieci, które również posiadają te cechy, są one najczęściej kojarzone ze starszymi córkami. Jak pisze Huffpost, koncepcja ta znana jest jako syndrom najstarszej córki.
W szczególności, ostatnie badanie wykazało, że pierworodne córki dojrzewają szybciej niż inne dzieci z powodu stresu, jakiego doświadczają ich matki podczas ciąży.
„Oznacza to, że jest coś prawdziwego w popularnych filmach i memach o trudnościach związanych z byciem najstarszą córką, w szczególności o konieczności wykonywania zadań dla dorosłych, gdy jest się jeszcze dzieckiem, organizowaniu spotkań rodzinnych i braku możliwości poproszenia kogoś o pomoc. Nie będzie zaskoczeniem dla najstarszej córki, że nie jest to łatwe i prawdopodobnie jest przygnębiona na myśl o wszystkich rzeczach, które według niej musi zrobić” – podkreślono w materiale.
Jeśli więc chcesz czuć się szczęśliwszy i bardziej spełniony, terapeuci twierdzą, że jest jedna rzecz, która stoi na drodze do szczęścia, a jest nią nadmierna odpowiedzialność.
Dlaczego występuje „syndrom najstarszej córki”?
Jak zauważyła Natalia Moore, licencjonowana terapeutka małżeńska i rodzinna z Kalifornii, starsze córki często „czują się nadmiernie odpowiedzialne za swoją biologiczną rodzinę”.
Mogą czuć się odpowiedzialne za młodsze rodzeństwo, a nawet swoich rodziców, mówi psycholog. Mogą również czuć, że muszą dźwigać „obciążenie psychiczne” lub niewidoczne zadania niezbędne do utrzymania rodziny, takie jak kupowanie prezentów urodzinowych dla siostrzeńca lub upewnianie się, że rodzeństwo życzy rodzicom szczęśliwej rocznicy.
„A to może rozciągać się na inne relacje, poczucie odpowiedzialności w ich własnych rodzinach, w domu, a nawet nadmierną odpowiedzialność w pracy. Zawsze muszą być tymi, którzy upewniają się, że wszystko jest zrobione i że wszyscy wykonują swoją pracę na czas” – wyjaśnia Moore.
Dla wielu starszych córek odpowiedzialność jest tak duża, że przejmują nawet rolę rodziców.
„Myślę, że jedną z cech starszych córek jest to, że często biorą na siebie część rodzicielskiego ciężaru. Czasami mówi się im wprost, że są odpowiedzialne. Ale często jest to ukryta rzecz, która dzieje się w systemie rodzinnym, w którym będą odpowiedzialne za niektóre sprawy rodzinne” – podkreśliła Danica Harris, terapeutka somatyczna i trenerka z Teksasu.
Według niej, dzieje się tak szczególnie w rodzinach z więcej niż dwójką dzieci, przez co najstarsza córka staje się substytutem rodziców.
„Jeśli mówimy o dynamice heteroseksualnej, podczas gdy tatusiowie w przeszłości nie wykonywali tak dużo opieki nad dziećmi lub podobnych obowiązków w domu, to prawie zawsze najstarsza córka przejmuje tę rolę. W rezultacie tworzy się koalicja między mamą a najstarszą córką i to prawie tak, jakby ta dwójka prowadziła dom, ta dwójka prowadziła rodzinę” – dodaje Harris.
Ta presja odpowiedzialności sprawia, że czują, że nie mogą przeszkadzać swoim rodzicom.
„Najstarsza dziewczyna prawie zawsze słyszy: „To o ciebie nigdy się nie martwię” i to tak, jakby zostały postawione w roli, w której „Och, nie mam prawa zawracać głowy moim rodzicom”” – powiedziała Harris.
Według terapeuty tworzy to ogromne poczucie perfekcjonizmu.
„A to prowadzi do tego, że starsza córka jest uwięziona w tej jednej roli, która jest bardzo sztywna – muszę być idealna [и] Jeśli zrobią coś źle, są poddawane surowej samokrytyce. A ponieważ stały się rodzicami i dorosłymi, mają bardzo wysokie oczekiwania” – zauważyła.
Jak to wszystko może wpłynąć na szczęście?
Z kolei Moore dodał: „Kiedy ktoś bierze na siebie więcej odpowiedzialności niż jest to właściwe lub niż jest w stanie udźwignąć, będzie bardziej prawdopodobne, że poczuje się przytłoczony. Może się wypalić. Mogą wystąpić objawy lęku lub depresji”.
Terapeuta mówi również, że tacy ludzie mogą nawet czuć się jak porażki lub winni, gdy nie mogą sobie ze wszystkim poradzić, co dodatkowo wpływa na ich radość.
Jak przezwyciężyć ten problem?
„Pierwszym krokiem do każdej zmiany zachowania jest świadomość – bycie świadomym swojej roli, zrozumienie i zastanowienie się nad jej pochodzeniem … zauważenie, co lubisz, a czego nie lubisz w swojej roli” – wyjaśnia Moore.
Jeśli lubisz brać odpowiedzialność za rzeczy, nie jest to złe, ale staraj się nie podejmować wszystkich ról i zadań tylko dla siebie.
„Ważną częścią tego procesu będzie ustalenie granic i przemyślenie swojej roli, aby była bardziej zgodna z twoimi obecnymi wartościami i tym, czego chcesz teraz dla siebie” – dodał terapeuta.
